Censuur in opmars

Het wordt steeds gevaarlijker om over controversiele onderwerpen te spreken. Ons recht op vrijheid van meningsuiting brokkelt beetje bij beetje af. Hoewel wij in vrije meningsuiting geloven, zien wij dit veelal stilzwijgend aan. De onderdrukking komt zowel van jong als oud, van links als rechts, van individuen en groepen als de overheid.

De grondwet staat een grote mate van vrijheid van meningsuiting toe, hoewel de nieuwe grondwet hiervoor helaas beperkingen wil opleggen. Eenieder die dit leest, kent wel een voorval waarbij beschermers van moraliteit, religie, trots op eigen ras, vaderlandsliefde, enz. enz. probeerden om diegenen te corrigeren, die tegengestelde of impopulaire standpunten durfden uit te dragen.

Censuur is een middel voor hen die niet kunnen of willen argumenteren en zich niet de tijd en/of moeite willen getroosten om anderen door overtuiging van gedachten te doen veranderen. Het is zoveel gemakkelijker om via dwang tegengestelde meningen te voorkomen. Censuur is onmogelijk waar op privebezit geen inbreuk wordt gemaakt door wetten, regulering of inbeslagname. Censuur is verwerpelijk daar de mens recht heeft op zijn eigen leven en zijn verworven bezit. Door een drukpers in beslag te nemen, of gratis politieke zendtijd af te dwingen, ontkent men het recht op eigendom in het algemeen en zelfs op persoonlijk bezit. Niet alleen vernietigt een eigenmachtige censor (of de “democratisch” gekozene) het eigendomsprincipe waarvan een vrije maatschappij afhankelijk is, maar hij ondermijnt ook haar intellectuele basis. Hoe kan de beschaving voortgang boeken, als de scheppers van de nieuwe ideeen, uitvinders, vernieuwers, de doeners, voortdurend angst moeten hebben voor onderdrukking en arrestatie?

Of nieuwe ideeen nu goed zijn of slecht, beide worden door censuur onderdrukt. Overigens is de beoordeling of nieuwe ideeen goed zijn of slecht zijn zeer willekeurig. Ieder mens mag vrijelijk nieuwe ideeen ontwikkelen en toepassen, zolang hij daarmee anderen niet schaadt.

Het principe van individueel recht kent bijvoorbeeld geen verbod op de verkoop van minderwaardige lectuur. De tegenstander hiervan kan slechts persoonlijk weigeren om dergelijke lectuur te kopen of eventueel brochures verspreiden, waarin hij de veronderstelde schade beschrijft. Boekverbranding, politie acties e.d. zijn echter uit den boze, zolang de boekhandelaar niet tracht zijn waar met geweld aan de man te brengen.

Censuur door de overheid of met haar stilzwijgende toestemming is vrijwel altijd de voorbode van totalitarisme. Als de westerse landen willen voorkomen dat zij verder afglijden naar totalitarisme moeten zij censuur in al zijn vormen verwerpen. Zij moeten juist het recht op vrije meningsuiting zonder voorbehoud overeind houden. Voorstanders van censuur zouden moeten bedenken, dat ook hun eigen ideeen eens verboden of onderdrukt kunnen worden. Het is een kleine stap van een gedeeltelijke censuur naar een algehele censuur.