In theorie is Amnesty International een prachtige instelling. De organisatie is opgericht om te werken voor de vrijlating van ‘gewetensgevangenen’, door Amnesty gedefinieerd als mensen die worden vastgehouden ‘vanwege hun politieke, godsdienstige of andere overtuiging, etnische afkomst, geslacht, kleur of taal’, mits zij ‘geen geweld hebben gebruikt of gepropageerd’. Voorts is Amnesty ‘onafhankelijk van elke politieke partij of ideologie’. Mensenrechtenschendingen worden aan de kaak gesteld ‘of ze nu plaatsvinden in democratieen of dictaturen, of regeringen die zich rechts of links noemen’.

Tot zover de theorie. Nu de praktijk.

Wat had Amnesty te zeggen over de toenemende mensenrechtenschendingen in West-Europa van de afgelopen jaren? In Duitsland heeft Amnesty actie gevoerd voor mensen die voor de rechter werden gesleept omdat ze de Duitse overheid van racistische praktijken beschuldigden. De actievoerders in kwestie werden niet opgesloten, en wie op de rapporten van Amnesty afgaat, zal tot de conclusie komen dat er in Duitsland geen gewetensgevangen bestaan. Toch zijn er in Duitsland de laatste jaren verschillende mensen tot jarenlange celstraffen veroordeeld vanwege hun overtuigingen. Van het propageren van geweld was daarbij geen sprake; het enige misdrijf van de betrokkenen was het kenbaar maken van afwijkende opvattingen over de aard en omvang van de jodenvervolging in de Tweede Wereldoorlog.

Het zwijgen van Amnesty International over deze gewetensgevangenen is oorverdovend.

Voor Zwitserland geldt hetzelfde. Wel aandacht van Amnesty International voor veronderstelde mishandeling van buitenlanders door de politie; geen aandacht voor de holocaust-revisionisten die voor hun overtuigingenen tot een jaar cel werden veroordeeld.

Tot slot Nederland. Vorig jaar werd Hans Janmaat veroordeeld tot een onvoorwaardelijke gevangenisstraf vanwege zijn uitspraak dat hij de multiculturele samenleving zou afschaffen als hij het voor het zeggen had. Er was geen oproep tot geweld van de kant van Janmaat; desondanks geen woord van Amnesty over deze zaak.

Het zwijgen van Amnesty over de schendingen van de mensenrechten door ‘democratische’, ‘progressieve’ regeringen heeft ertoe geleid dat deze mensenrechtenschendingen tegenwoordig heel gewoon worden gevonden. Zolang de gewetensgevangen in kwestie maar in de extreem-rechtse hoek kunnen worden geplaatst, of holocaust-revisionisten zijn, is er geen sprake van noemenswaardige protesten.

Als ze bij Amnesty International hun eigen uitgangspunten serieus nemen, staan ze voor de keus: ofwel actie gaan voeren voor de holocaust-revisionisten en voor de tegenstanders van de multiculturele samenleving; ofwel de uitgangspunten aanpassen, en openlijk uitkomen voor wat de laatste jaren in de praktijk al het beleid is geweest. In dat geval moeten de mooie woorden over politieke en ideologische neutraliteit worden geschrapt, en de passage ‘mits er geen geweld wordt gebruikt of gepropageerd’ moet worden uitgebreid, bijvoorbeeld tot ‘mits er geen geweld wordt gebruikt of gepropageerd, en mits men er de juiste opvattingen over de holocaust en de wenselijkheid van de multiculturele samenleving op na houdt’. Of, wat korter en algemener geformuleerd: ‘mits er geen enge rechtse meningen worden gepropageerd’.

Deze laatste formulering heeft als voordeel dat wanneer straks de eerste christelijke politicus wegens homovijandige overtuigingen wordt opgesloten, Amnesty niet in verlegenheid zal worden gebracht.

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

4 REACTIES

  1. Ik weet niet hoor, maar als je een holocaust revisionist bent, propageer je toch wel een bepaalde vorm van etnisch geweld zou ik zo zeggen. En opzich is het toch ook zo dat je als links denker (en doener)in de dictaturen e.d. toch wel een aanzienlijk hoger risico loopt dan als rechts denker (en doener).

  2. het propageren van is niet hetzelfde als aanzetten tot.
    er is een verschil tussen een idee uitdragen en het aanzetten tot een daad.
    het is en blijft vrijheid van meningsuiting. en vrijheid van meningsuiting mag nooit strafbaar gesteld worden.
    dat je het niet eens bent met de ideeen is een tweede.
    amnesty international is niet rechtlijnig en zou dat wel moeten zijn.

  3. Wat een flauwekul…… Sinds wanneer zet een holocaust revisionist aan tot etnisch geweld. Dit is wat je noemt het resultaat van linkse propaganda ! Een holocaust revisionist houd er andere ideeën op na. En dat kan om een veelvoud aan aspecten gaan. Bijvoorbeeld de oorzaak en het gevolg, de aantallen slachtoffers, de plaatsen, de uitspraken die tot linkse propaganda moeten worden gerekend maar die voor waarheid worden aangenomen, tot de meest extreme vorm die het bestaan van de holocaust ontkent. Met de laatste is geen discussie mogelijk, met de rest moeiteloos. Zijn vaak gewoon mensen die een andere mening of interpretatie hebben inzake de geschiedenis en dan de details van de holocaust in het bijzonder…. Over de geschiedenis lopen zeer uitvoerige debatten en discussies, alleen inzake de holocaust zou geen discussie mogelijk zijn…… Vreemd…

  4. “Het zwijgen van Amnesty over de schendingen van de mensenrechten door ‘democratische’, ‘progressieve’ regeringen heeft ertoe geleid dat deze mensenrechtenschendingen tegenwoordig heel gewoon worden gevonden.”

    Volgens mij slaat bovenstaande de spijker op z’n kop.
    Elke regering wil een algemeen geaccepteerde ‘autoriteit’ of gerenomeerde bron die zegt of impliceert dat zij niets fout doen. En door gevallen in Europa te negeren vervult Amnesty deze functie voor de gewelddadige autoriteiten aldaar. Als Amnesty niet bestond zouden deze regeringen via de media deze goedkeuring door Amnesty moeten fabriceren, nu krijgen ze die kado.

    Met andere woorden, Amnesty is deel van het probleem. Zij hebben door hun praktijk laten blijken bereid te zijn deel van het foute maar politiek-correcte establishment uit te maken.

    Dit is fout omdat je dan de wind uit de zeilen haalt van een dergelijk initiatief met integriteit. Goed, er werken ongetwijfeld lui met de beste intenties bij Amnesty maar een intelligente (foute) regering zou zo’n organisatie zelf oprichten/financieren. Vervolgens zeg je “hard gillen en roepen dat je anti-establishment bent maar ons ontzien of je gaat eraan”. En voila, instant politieke correctheid!

Comments are closed.