Kerstverhaal

Onze Pool kreeg het wat moeilijk als hij terugdacht aan het Poolse EU referendum; hij had gestemd voor toetreding.

Een arm Pools echtpaar loopt eind december langs de Europese hoofdsteden.
Omdat ze op het stabiliteitpact van Europa hadden gerekend, zijn hun schamele Euro spaarcentjes sterk in waarde aan het dalen en kunnen zij zich geen hotel veroorloven. Wat jammer toch dat ze er vanuit waren gegaan dat contracten en overheidsafspraken, door politici nageleefd zouden worden.

Het vakantiehuisje dat ze vooruit gehuurd hadden, was inmiddels afgebroken: er bleek iemand permanent in gewoond te hebben! Geld voor benzine voor een achtste hands Lada ontbrak, want die was vanwege Europese accijnzen, milieuheffingen, plus het tijdelijke kwartje van Kok, 6 keer zo duur als in Polen.

Dus toch maar doorgesjokt op de ezel.
Zij het alleen langs de linkerkant van de weg, vanwege MKZ: net als indertijd met de vogelpest, waarvoor door de AID een denkbeeldige lijn was ingesteld, waarbuiten de vogelpest en nu de MKZ niet mochten komen.

Letterlijk vol verwachting klopten zij aan bij een ziekenhuis om de zwangerschap te laten controleren.
Vanwege budgetbeperkingen, vakgroepoverleg, ontplooiingstijdvergoeding, resocialiseringscursussen en overdracht vergadering, bleef de deur voor hen gesloten. Die dag en de rest van het jaar vanwege een budget overschrijding.

Ze zochten een agent die hen misschien verder de weg kon wijzen. Helaas was er geen te vinden; door VUT, prepensioen en cursussen als ‘hoe blijf ik uit de buurt van een winkeldief’, was de enige wijkagent niet beschikbaar. De andere 80% van de politiemensen zat al standaard op het bureau, het werk te verdelen, te coördineren en in te plannen.

Gelukkig kon een werkloze makelaar (de markt was in elkaar gezakt doordat plotsklaps met terugwerkende kracht een heel ander belastingregiem op hypotheken en rente, ongeacht 30 jarige contracten, in werking was getreden) het stel doorverwijzen naar een Betuwese fruitteler met een lege schuur, waar ze de nacht konden doorbrengen. Zijn schuur was leeg vanwege verhoogde milieueisen, waardoor hij zijn gewas niet had kunnen beschermen en zijn oogst was mislukt. Als alternatief had hij gelukkig nog wat bij kunnen verdienen met de kweek van nertsen. Maar die waren door het gesubsidieerde dierenbevrijdingsfront vrijgelaten. Dus was er plek genoeg, ook voor de ezel.

Uit dankbaarheid voor de overnachtingplaats bood de aanstaande Poolse vader aan om voor de teler te werken.
Daar schrok de teler enorm van: hij kon toch zeker geen illegaal in dienst nemen?
Dat er onlangs bij het ruimen van kippen (wat Nederland graag deed en Brussel niet nodig vond) honderden mensen onder de naam F. Vogelpest van sociale lasten en regelgeving door het ministerie van LNV werden vrijgesteld en er daarmee dus een enorme sociale fraude was gepleegd, deed niet terzake.
De wet geldt natuurlijk maar voor een deel van de maatschappij en daar staat de OVERheid boven, het woord zegt het al.

Door af te spreken dat de Pool onbetaald zou klussen en de teler ook voor wat voedsel zou zorgen, werd het zelfrespect van beiden nog enigszins behouden. Zij het dat de vrouw van de teler wel eiste dat de schuur verduisterd zou blijven; er werd steeds meer gebruik gemaakt van de sociale fraude kliklijn.

Onze Pool kreeg het wat moeilijk als hij terugdacht aan het Poolse EU referendum; hij had gestemd voor toetreding. Het was op het nippertje dat een piepkleine meerderheid voor Poolse toetreding stemde.
Wel jammer dat pas daarna de Polen te horen kregen dat de Europese regeringsleiders een 5 jarige barrière tegen vrij verkeer van personen en goederen uit Polen oplegden. Onze Pool was toen al over de grens bij Duitsland en had zijn huis en haard al verkocht. Hij had toch liever gehad dat die barrière voor het referendum was aangekondigd.

Op vrijdagavond, aan het eind van de week, kwamen er nog wat ondernemers bij, in de schuur. De meesten waren failliet en hoefden na 17 punt 00 uur niet meer bij het CWI in de lege kaartenbakken te neuzen.
Gelukkig brachten ze allemaal wat mee voor het Poolse stel:

• een voormalige tandarts bracht wat zalf, die vanwege het nieuwe geneesmiddelenbesluit en etiketteringregels van de markt gehaald moest worden, ook al was het een volkomen natuurlijk goedje. Dit zorgde voor verlichting. Hij was de homeopathie ingegaan omdat het vier jaar langer had geduurd om voor zijn nieuwe praktijkgebouw een bouw- en milieuvergunning te krijgen. Toen hoefde het niet meer.
• Een voormalige banketbakker had nog wat diepgevroren soesjes. Omdat zijn vloer geribbeld moest zijn en omdat zijn vloer niet geribbeld was, moest hij zijn bedrijf sluiten van de arbeidsinspectie vanwege uitglijdingsgevaar en van de milieu inspectie vanwege de hygiëne problematiek van een geribbelde vloer. Of was het andersom?
• Een voormalig notaris bracht wat kilo’s suiker mee. Die kwamen uit verre landen waar met Europese ontwikkelingshulp goede suiker plantages waren ontwikkeld. Maar door een Europees importtarief van vele honderden procenten, konden de boeren de suiker niet verkopen en was de suiker in de douaneloods blijven liggen.
• Warme kleding kwam er van de eigenaar van een gesloten kledingzaak; het verhoogde minimumloon maakte het onmogelijk om nog personeel aan te nemen en tegelijk inkoop, verkoop, voorkoming van diefstal en de administratie te doen.

Een fysiotherapeut die geen ziekenfonds contract had, maar desondanks niet zelf zijn tarieven mocht bepalen, had nu dus alle tijd om bij de bevalling te assisteren. En hoewel door de goedgeregelde staatsgezondheidszorg de Nederlandse zuigelingensterfte twee keer zo hoog was als in de omliggende landen, ging het goed met moeder en kind.

Er kwamen al snel 3 heersers uit het westen:
Zij deden hun best om het kind zoveel mogelijk gelijk of identiek te maken aan ieder ander kind:

• Baltas-ende maakte het kind tot een echt persoon en bracht een SOFI nummer, zodat zijn toekomst ( die van Baltasende) zeker was – wel zou komende week nog even de SOFI chip blijvend onderhuids bij de hiel worden ingebracht (vanwege het gevaar dat het kind het anders misschien kwijt zou raken, wat voor een overheid erg vervelend is)
• Melchi-tert regelde dat het kind zeer binnenkort in de overheidseducatie terecht zou komen, het moest ten slotte maar zo snel mogelijk leren dat het niet uniek was en dat de overheid veel beter weet wat goed voor iemand is, hoewel zijn ministerie van onderwijs zijn eigen zaakjes sinds lang niet op orde had.
• Casalm gaf hem het recht op erfzonde, wat inhield dat het wurm een persoonlijke verplichting aan de staatsschuld, nu dus € 20.000, alvast in de schoenen geschoven kreeg.

Een melkveehouder, die zijn melk vanwege de gesubsidieerde melkplas toch niet meer kon verkopen, zorgde voor gezonde melk voor moeder en kind.

En iedereen was in die tochtige schuur gelukkig en dacht na over het leven en de bureaucratie die hen na 17 punt 00 uur vrijdags, even, niet direct, lastig viel met formulieren, verplichte enquêtes, reglementen of wijzigingen op Nadere Regelgeving. Zij het dat er wel wat twijfel was over de goede bedoelingen van de wijzen uit het westen.

En PLOTS
Scheen er een heldere ster door een gat in het dak en de gereguleerde CO2 laag.

En alle aanwezigen kregen dezelfde heldere ingeving:

We gaan met z’n allen naar Polen !