Tegenwoordig lezen we erg veel over de rechten van de patiënten in de gezondheidszorg. Toch hebben de patiënten feitelijk steeds minder rechten. Dit komt omdat patiënten politiek lekker worden gemaakt met economische rechten, waardoor hun politieke rechten steeds verder worden uitgehold. Dat moet veranderen.

Wij zijn tegen economische rechten. We staan erop dat onze politieke rechten beter beschermd worden. Politieke rechten zijn rechten die een ieder in een rechtsstaat heeft. Een ieder van ons heeft recht op contractvrijheid, recht op zijn eigendom dat niet uitgehold mag worden en recht op zijn eigen leven.

Daarom ook bestaat contractvrijheid er niet alleen voor artsen, maar vooral voor patiënten. Daardoor zijn we principiële tegenstanders van elke verplichte verzekering, want zo’n verzekering houdt weer een verplichte premiebetaling in. We zijn tegen de met belastinggelden gesubsidieerde medische diensten en de medische centra. Daarom pleiten wij voor de afschaffing van de door de wet verplichte ziekenfondsen en voor de stopzetting van de in de maak zijnde jeugdtandverzorging. Als de ziekenfondsen dan toch zo goed zijn maak er dan een normale verzekeringsinstelling van. Wij zijn tegen elke staatsinmenging in ondernemingen en in de dienstensector, dus ook op het gebied van de relatie patiënt-arts. Waarom zo in het bijzonder die relatie patiënt-arts genoemd? Omdat dat inhoudt dat de medische verrichtingen in soort en hoeveelheid beperkt zijn en omdat de kwaliteit van de zorg door de wettelijk vastgestelde eenheids-verrichtingen-tarieven onaanvaardbaar verlaagd zijn, zodat vaak de zin van een dergelijke behandeling niet alleen verdwenen is, maar dat zelfs blijkt dat op langere termijn er vaak meer schade is aangebracht dan er hersteld is.

We zijn fel gekant tegen deze instellingen, welke tot doel hebben de concurrentie tussen artsen onderling tegen te gaan, door bijvoorbeeld een wettelijk vestigingsbeleid in het leven te roepen of patiënten alleen dan het recht op restitutie te verlenen als zij zich op bepaalde centra of door bepaalde artsen laten behandelen.

Wij staan pal voor het recht van de patiënt op zijn vrije artsenkeuze, waardoor het recht van beroepsgeheim, ook een patiëntenrecht, weer inhoud krijgt.

Wij zijn tegen wetten welke de aansprakelijkheid van de medische professie tegenover de patiënt beperken, tegen wetten welke voorzien in pro-deo rechtshulp zonder limiet of norm, tegen wetten welke de verantwoordelijkheid van aantoonbare malpraxis ondergraven en daardoor met de mantel der liefde bedekken.

We willen ziekteverzekeringen die met elkaar moeten concurreren en waarbij de patiënt altijd minimaal 5% eigen risico moet dragen. Hierdoor zal de premie weer drastisch omlaag kunnen omdat de patiënt dan een onbezoldigde kostenbewaker wordt.

Wij veroordelen alle pogingen van de overheid om via vergunningenstelsels medisch onderzoek te beperken, zoals erfelijkheidsonderzoek en DNA-research dat wegen geopend heeft voor bruikbare menselijke eiwitten, zoals insuline, en welke de belofte inhoudt dat de oorzaak van erfelijke ziekten en de aanleg voor bepaalde ziekten ontdekt worden, waardoor deze ziekten bestreden kunnen worden. Wel moet de verantwoordelijkheid voor eventueel aangedaan letsel bij DNA-onderzoek aan derden niet ontdoken kunnen worden. We eisen dat wetten welke iemand dwingen zich te onderwerpen aan een medische behandeling herroepen worden. Wij beseffen dat patiënten tegenover artsen die een wanprestatie leveren, slechts één wapenstok bezitten: die van de betaling.

Wij eisen dan ook dat de patiënt het recht heeft om zélf zijn arts te honoreren.

L. Smeulders, tandarts