Gezondheidszorgen

Als je de geschiedenis van de geneeskunde bestudeert, dan sta je verstomd over de geweldige…

Als je de geschiedenis van de geneeskunde bestudeert, dan sta je verstomd over de geweldige mogelijkheden die bereikt zijn. Deze mogelijkheden zijn geschapen door mensen, welke zowel individualisten als egoïsten zijn in de hoogste betekenis van deze woorden, d.w.z. mensen met buitengewone bekwaamheden, met een onafhankelijk oordeel, met een enorme ambitie en moed: de moed om een uitvinder te willen zijn.

Wat is het verschil tussen de vele zeer goede artsen en diegenen die werkelijk groot zijn? Om groot te zijn moet een arts een trotse hartstocht hebben om in een onderdeel van zijn vak de leider te zijn. Hij moet er een hartstocht voor perfectie voor hebben.

Aan u het antwoord op de vraag:

Zou dit soort bekwaamheid, moed en toewijding, waardoor deze geweldige mogelijkheden bereikt zijn, voort kunnen gaan onder een door de staat gecontroleerde sociale geneeskunde? Immers dan moet zo’n arts de orders van de ambtenaar – een amateur – serieus nemen. Kan zo’n man van integriteit überhaupt orders van anderen accepteren en handelen tegen zijn eigen overtuiging in? Hoe meer hij van zijn werk houdt, des te minder “makkelijk en gehoorzaam” zal hij willen en kunnen zijn.

Staatscontrole – elk onderdeeltje ervan – heeft een verlammend en daardoor dodelijk effect op de vooruitgang. Het is juist de uitvinder, de non-conformist, de persoon met de geniale inslag, die gestopt, verlamd wordt door staatscontrole. Daarna volgen de anderen, die kundig zijn in hun vak. Let op: hoe beter zo’n man is, des te eerder wordt hij uitgeschakeld. Het is hetzelfde met de televisieprogramma’s: hoe meer overheidscontrole des te middelmatiger en saaier worden de programma’s.

Als we dat nu zien gebeuren bij een medium waar informatie en amusement voorop staan, wat zal die staatscontrole dan wel doen bij een professie die zich bezig houdt met gezond en ziek zijn, met leven en dood. Wat zullen de bureaucratische dreigementen en orders en plagerijen bij één arts doen op het moment dat hij moet beslissen wat te doen.

Aan u het antwoord op de vraag:

Kiest uw arts op dat moment voor u de moeilijke of de voor hem makkelijke weg? Kiest hij voor een voor hem verliesgevende, goede behandeling, of een voor hem winstgevende, slechtere behandeling? En verwacht u dan ook nog dat hij aan u als patiënt zal vertellen dat hij de makkelijke en winstgevende weg heeft gekozen?