The Pragmatist

In het aprilnummer viel ons een ingezonden brief door Fritz Knese op die wij U hier vertaald aanbieden. Vooral ook omdat een aantal vraagpunten ook voor Nederland en België (en Europa) van belang zijn, en een discussie waard zijn. Als U commentaar hebt, stuur ze aan ons en wij zullen ze dan doorsturen.

Hoewel het wetenschappelijk libertarisme een logisch systeem lijkt te zijn, is het ook zo dat U er niet op kunt hopen veel mensen er mee te beïnvloeden, om de eenvoudige reden dat de meeste mensen hun filosofie niet op logica maar veeleer op emotie baseren. Als U als doel hebt de massa in de richting van de vrijheid te sturen, dan zullen waarschijnlijk emotionele overwegingen meer effect sorteren, tenminste op de korte termijn.

Misschien kunt U dat kleine deel van de bevolking beïnvloeden dat zijn leven op logica probeert te baseren. Maar zelfs daar twijfel ik aan omdat ik waarneem dat het grootste deel van de logica in feite een oefening is in sophisterij, bedoeld om te bewijzen wat we in de eerste plaats ‘voelden’. Denk aan het oude gezegde: ‘een man, tegen zijn zin overreed, handhaaft de mening die hij beleed’. Als U hoopt mensen aan te tonen dat het wetenschappelijk libertarisme in materiele zin meer vruchten afwerpt dan de diverse vormen van collectivisme, veel succes. Op de lange duur kan dat wel waar zijn, maar op korte termijn zouden, tenminste in dit land, de meeste mensen er op achteruit gaan als er een vrij systeem werd ingevoerd. Meer dan de helft van de bevolking hangt voor zijn inkomen van de overheid af. In de meeste gevallen gaat het om de beter betaalde banen, met veel zekerheid, gemakkelijk werk, enz. Deze mensen staan er niet om te springen hun ‘free ride’ te zien worden afgeschaft. Wij, in de V.S. (in Nederland en België is dit ook zo) zijn zo gelukkig dat de geavanceerde technologie het mogelijk heeft gemaakt de eerste levensbehoeften te produceren met een heel klein deel van het arbeidspotentieel. Op zijn hoogste 30 % (in Nederland en België waarschijnlijk nog meer) hiervan is in de V.S. echt productief bezig. Dit kan men gemakkelijk zien door te kijken naar het aantal verschillende soorten werknemers in de V.S. Militairen, politie en de meeste anderen in regeringsdienst produceren niets. Of ze al of niet ‘bescherming’ bieden is nog een zeer grote vraag. Advocaten/ accountants, maatschappelijk werkers, enz. bestaan allemaal als regelrecht gevolg van wetten en regels door de regering uitgevaardigd. (Hoe vaak zou U een accountant nodig hebben als er geen belastinginspectie zou bestaan?). In feite, afgezien van de landbouw, de mijnbouw, de bouw, de zware industrie en dergelijke, zijn bijna alle werkers ofwel overbodig ofwel helpen ze op zijn best bij de distributie. Zelfs in de op zich productieve ondernemingen wordt efficiëntie vaak belemmerd (b.v. boeren die betaald worden om niet te verbouwen), spreiden vakbonden hun bedje, en beschermen mensen hun baan ten koste van goed werk.

Ik geloof dat de mensen vrijheid behoeven om goed te kunnen leven. Het grootste deel van de wereld lijkt tegenwoordig een voorbeeld te zijn van wat gebrek aan vrijheid mensen aandoet (economische stagnatie en verval, oorlog enz.). Maar de taak mensen, die denken dat ze op kosten van anderen kunnen leven en die hun hele leven geconditioneerd zijn tegen werkelijke vrijheid, van dit voor de hand liggende feit te overtuigen lijkt het vermogen van de Libertariërs te boven te gaan. Daarom raad ik aan niet te proberen een grote sociale hervorming te bewerkstelligen, maar U te concentreren op het zoveel mogelijk bevrijden van U zelf.

Mensen die ‘vrij zijn’ vormen een voorbeeld dat op de lange duur niet gemakkelijk genegeerd kan worden. Daarnaast kan het mij als individu niet werkelijk iets schelen wat er met de rest van de wereld gebeurt behalve wanneer het mij en het mijne raakt. ‘Vonu’ (een term geopperd door Raye en die onkwetsbaarheid voor dwang betekent) leidt ons tot een stijl van leven die regeringsbemoeienis minimaliseert, maar alleen als men dit actief nastreeft. Ruilhandel om belasting te voorkomen, in afzondering leven teneinde veel van de kleinzielige wetten van de regering te omzeilen, doen wat U wilt, niet wat ieder ander wenst dat U doet.

Tenslotte is de beste revanche een goed leven.